Simsiyah saçları
Biraz ürkek bakışları
Gözleri yalvarırcasına bakıyor
Sığınacak en güzel limana, sarılmış sımsıkı
Belki de ölüme,
Annesiyle gitmek istiyor
Üşüyor ama soğuktan değil
Soğukkanlı insanlar üşütüyor bu masum yüreği
Nasıl da seyirci kalıyorlar
Nasıl da eğleniyorlar, rahat uyuyorlar geceleri
Üşüyor küçük kız bu sefer soğuktan
Titriyor küçük elleri
Yetmiyor annesinin sımsıkı saran kolları
Çaresiz anne dua ediyor Allaha
Yavrusunu ısıtmak için istiyor sıcak bir yuva..

‘Hepimizin bu Dünya
Ki kimseye kalmayacak
Paylaştıkça çoğalacak nimetler var ki onca
Paylaşmıyor insan tüketiyor doyumsuzca
O küçücük yürek başını sokacak yer arıyor
Birkaç doyumsuz sarayları beğenmiyor
Yok oluyor merhamet
Yok oluyor insanlık
Bağlanıyoruz dünyaya
Kayacak elimizden bir gün ya
Kimse engel olamayacak
Sarılacağız iki metre kumaşa
O zaman ruhumuzu alacak bir telaşa
Seyirci kaldığımız yürek gelecek aklımıza
Çırpınacağız dönmek için çare olmayacak
Yettiği kadar ye paşam yettiği kadar
Düşünmezsen açı, yoksulu ölene kadar
Pişman olacaksın ama dönüş olmayacak
Yatların katların seni kurtaramayacak’

Ölüyordu küçük kız annesinin kollarında
Bir sıcak yuva iki helal lokma
Kuruyordu hayalini son zamanlarında
Korkulu gözleri yavaş yavaş kapanıyordu
Kuruyan dudaklarına gülümseme geliyordu
Belli ki gittiği yerde melekler yediriyordu yemeğini
Bekliyordu heyecanla kız, annesinin de gelmesini...

01.12.14