Nereye koydun kelimelerimi
söyle
sol cebindeydi en son.
Oradan geçerdi kalbe
en sessiz yol.

Ben
senin adını saklayan küçük bir dalga taşıyorum içimde.
Gündüzden geceye sızar
bazen unuturum
ama omzuma dokunan bir rüzgâr
seni geri getirir.

Soruyorum yine
nereye bıraktın?

İnsan bazen derinleşir
hiç konuşmadan.
Gider
ama bıraktığı boşluk
bir cümlenin kıyısında büyür
durmadan.

Sustukça
senin adın beliriyor bir yerlerde.
Suyun içinde yürür gibi
yavaş
yarı saydam
yarı yok.

Belki sızı dedikleri
tamamlanmamış bir kelimenin
içimizde bıraktığı gölgedir.

Ama bil
nereye gidersen git
içimde küçük bir dalga
hep sana dönüktür.
Kabuğunu arayan bir deniz gibi
yalnız
sabırlı
ısrarcı.

Belki
sol cebinde unuttuğun kelimeler
çoktan indi kalbine.
Sen bilmeden.
Çünkü bazen bir sessizlik
koca bir hayat taşır
hiç kırılmadan.