9
Yorum
52
Beğeni
5,0
Puan
454
Okunma
. . .
bir tel çatladı aynada
çocukluğum yankısını sarmaladı
yanaklarımın loş ısısında
geçmiş
kadife bir ürpertiyle kıpırdadı
acı biber serpmişlerdi hatırlayışa
ama saçım, başına buyruk bir rüzgâr gibi
annemin kalbinden çözülüp
beni yeniden sardı
tıpkı onun gibi seviyordu beni
hem de onun gibi
kokusu hâlâ yanımdaymış gibi
alışkanlık olsa gerek
zaman zaman hâlâ
yüzüme sarındığım tellerin içinde arıyorum sıcaklığı
her şeyin bir hatırası var
sesin
kokunun
suskunluğun da
bir ışık zerresi gibi
göz kırpan bir anının içinde
zamanın kendi ağırlığında süzülen
ve biz şimdi
unutuşun telleriyle bile
hasretle örüyoruz birbirimizi
. . .
Hatice GÜZEN
5.0
100% (16)
Cevap Yaz
