Kış geliyor…
Her adımda daha fazla soğuyor dünya.
Her yer bembeyaz;
soğuğun saltanatı çoktan kurulmuş.
Yeni bir güne uyanıyorum,
yine de içimde eski bir üşüme var.

Ayaklarım üşüyor,
düşüncelerim üşüyor.
Hatırlıyorum…
Kömürü olmayan evleri,
titreyen çocukların sessiz bakışlarını.
Bir yerlerde,
kışın ağırlığı altında ezilen nefesleri.

Yine de bir sevinç yayılıyor sokaklara;
çocuklar için kar bir bayram.
Gökyüzü rahmet indiriyor üstümüze,
ve her bir beyaz tanede
kalbime dokunan ince bir umut saklı.
Bembeyaz örtü,
karamsarlığımı sessizce eritiyor.

Karakış,
akla karayı yine de ortaya çıkarıyor.
Duygularım üşüyor…
Vicdanım üşüyor…
Dünya kadar geniş bir sızı
içimde yankılanıyor.

Üşüyorum...
yine de umudumu yitirmedim.
Belki bir gün,
bu yağan kar içimizi de ısıtır.
Isıtır mı gerçekten?
Bilmiyorum…
Yine de bekliyorum.

mesakin-08/12/2025