Bir kalp sessizliğin hıncını taşır,,,
Bir kalp...mutsuzluğun kendisini yaratır...
Sessizlik duvar taşlarına vurur kırbaç gibi..
Denizin dalgalarına çığlık sesleri karışır...
Bir kadının gözyaşlarında saklıdır çaresizliği...
Bir çocuk ağlıyor...şiddetin tam ortasında..
Annesinin boynuna sarılmış
Korkuyla anne kucağında bekler çığlık , çığlığa
Anne , anne diye bağırıyor...
Babasının zulmü , intikamı hiç bitmiyor...
İyi bir aileyi hak etmeyen vicdansız adam...
Kadını yerlerde sürüklüyor..
Acımasız...tekmeler savuruyor...
Tekme-tokat girişiyor vahşi bir hayvan gibi...
Kadın yüzünü koruyor tokat ve yumruklardan
Sevgiliydiler halbuki bir zamanlar ,
Mutluydular
Sevgiler eriyip aktı..
Kırık bir testide kayboldu
Üzgün yıpranmıştı hayatlar..
Biten aşk değildi...
Katledilen sevgiydi dudaklarda
Mutluluk sahipsiz ve öksüz kaldı gecelerde...
Bir kadının çaresizliğinde yıkıldı umutlar
Bir çocuk ağlar geceleri,
Duvarlar çatlar , dökülür...sıvalarından..
Sevgiler , aşklar uçar gider
Bu açık pencereden...
Yağmurlar ıslatır caddeleri ,
Islak manolyalar küser...sevgiliye
Kadın...çaresiz sığınma evinde , çocuklarıyla..
Mutsuzluğun kitabı yazılır bir babanın terörüyle..
Sonra...küskün çiçekler , anne evine sığınır gizlice...!