Artık sevmek bir ihtiyaç değil
Sevgi yıkıntılarında ezilmiş sen...
İyi bir adam gönülden kırılırsa...bir gün..
sevdiği kadının yalanlarında
Oyunlarında sessiz..
Bencilliğinde...
Yıkılan duvarlar kimsesiz..

Sevgi...aşk ve huzur..
Yanlış bir kapıyı çalmışsa kadın..
Erkeğin davranışlarında biterse hayalleri..
Birbirlerine hep sen derken..
Kelimelerin ağırlığında yıkılan...ben
Yanlış kalplerde bir sığıntı olurlar ansızın
Yollar ayrılır..
Bir gün birbirlerini görünce yabancı..
Gözlerini kaçırırlar bu karanfil sokağında...
Acılar birden yüz çizgilerine yansır..
Mimiklerinde dudak bükümlerde hissiz..

Eski sevgilerini sorgularlar
Gecenin bir yerinde
Öfkeler karışır sessiz
Hınçla sıkılmış avuçlar ,
Seni tanıdığım güne der...
Lanet sıkışıp , patlar bu karanlık duvarlarda
Bir daha asla dedikleri yollar tükenmiştir...
Kavgalarında...güvenleri yitik ve anlamsız...
Sevgi birbirinin peşinden koşmak değil...
Sevenlerin yarasına melhem olmaktır sevgi
Geçmişin izlerinde hep sevmek,
Sevilmektir yaşam..
Mutluluk yitik icraya verilmişse...eğer
Bir gün sevgi biter , Sonbaharda yapraklar dökülürse....!