2
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
67
Okunma
Ev
Güneşin altında
sakin bir nefes alıyor;
Killi duvarlar sıcak,
ahşap pencereler
aydınlık günlerin kokusunu taşıyor.
Nehir
Parıldıyor,
sanki güneş
damla damla
suyun üzerine konmuş gibi.
Bahçe
Yumuşak bir ışıkla dolu;
Yapraklar
hafif bir gülümseme taşır
Rüzgâr aralarından geçerken.
Çiçekler
Renklerini
hiç çaba göstermeden
havaya bırakıyor—
bu bile yeter
öğleni
biraz daha güzel kılmaya,
ve yaşamın kokusu mavi gökte dolaşıyor.
Kuşlar
Evin üzerinden geçiyor
ve küçük gölgeleri
bir anlığına
bahçeye
güzellik serpiyor.
Adam
Pencerenin ardında
ayakta;
bakışı
ışık gibi,
yavaş ve parlak,
bahçenin içinden süzülüyor.
Dünya
Bu anda
ne uzak
ne de büyük—
tam bu ev kadar,
bu nehir kadar,
bu sıcak ve aydınlık bakış kadar.
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz