Yel eserdi şafak vakti
Çiy düşmüş yamaçlara
Kanatları kahır yüklü
Yol yorgunuydu göçebe kuşlar
Bir başka mağrur
Bir başka heybetliydi Toroslar
Çözemediğim bilemediğim
Bir gizem vardı bağrın da
Saklar gibi görünürdü bazen
Bazen de saklanırdı her şeyden
"Geçit vermem! " Der haykırırdı
Usul usul gerdanından geçerken!
Öfkesin de şefkat gülleri raks eder
Nefretin de ’Sevgiye çağrıyı’
Hep ama hep hissederdi gönlüm
Her adım da hasretti Toroslar
Ve ’HER ADIM DA ÖLÜM! ...’
.....................
Yel eserdi akşam vakti
Kar düşmüş yamaçlara
Zirvesinden geçmekte
Dönüşü düşünmeyen yolcular
Ve ayak izlerini örterdi
Perde perde Toroslar!
Bembeyaz örtüsüyle mutlu
Yeşil servileriyle umutlu
İki yanı iki mevsim
Her yolculuk bir değişim! ...
İki yüzlü değildi belki,
Hatta adı riyakar değildi onun
Ama ’ AMA İKİ YÜZÜ VARDI TOROSUN’
Diğer yüzünde ki esaretimi
Hep ama hep hissederdi gönlüm
Her andığım da hasretti Toroslar
Ve ’HER SOLUĞUM DA ÖLÜM! ..’
.....................
Yel eserdi şafak vakti
Göz yaşı düşmüş yamaçlara
Erimekte kar taneleri
Derinliğine yol alırken toprakların
Doğum sancısı için de Toroslar
Ve savrulmak da gayesiz
Öpülesi, öldüresi sevdalar! ..
Yel; Umudun tükendiği rüzgar
Ardın da fırtına, ardın da kasırgalar! ...
Ecelin kıskacına girmiş zaman
Bir nefeslik an-ı yaşanmadan!
Derinleşti duygular derin uçurumlar da
Hasret yeşerdi dağ da taş da toprak ta
Son geçişimdi zirveden
Acıyla burkuldu gönlüm
Son kez baktım Toroslara
vE ’SON KEZ YAKALADI ÖLÜM! ...’
......................
Yel eserdi hüzün vakti
Can düşmüş yamaçlara
Yalnızlık şarkıları söylemekte
Öksüz kalmışcasına
Ağlarcasına Toroslar! ..
Toroslar; Umudun bittiği yer! ..
Toroslar; Bir acı haber! ...
Bu eteğin de mabedin soğuk yüzü
Ötesin de;
’Haksız bir mutluluğun’ tebessümü! ..
Gülümsemekte zirveyi aşabilenler
Kalanlarda hasret kalanlar da keder
İşte Toroslar! ...İşte zirve! .. Ve işte kader! ...
Burkuldu bir şeyler yüreğim de
Soğuk toprakla buluştu gönlüm
Toroslardaymış son nefesim
Olsun! ...’CANIN SAĞOLSUN GÜLÜM! ...’

Kadir Albayrak