ADAM DEMEM BEN...

Adam gerek adam, millet başında
Gravat takana adam demem ben
Kendini bulmalı her gözyaşında
Pis pis sırıtana adam demem ben

"Öncelik Milletim" demeli yek’ten
Tamamen arınıp riya’dan şek’ten
Bir farkı olmalı it’ten köpek’ten
Havlayıp durana adam demem ben

Haine "arkadaş-kardeş" diyene
Terörist leş’e tazime gidene
Ülkeyi gavura "gammaz" edene
Kasetli lavuğa adam demem ben

Her yöne gülücük gönderen yavşak
Her yanı dönek, her yanı kavşak
Tam bir kahpe dölü, öyle bir alçak
Kürsüye çıkana adam demem ben

Millete zerrece hayrı olmamış
Yaralı parmağa merhem bulmamış
Zulme isyan edip karşı durmamış
Kolpa müsveddeye adam demem ben

Ahaliye lider olacak kişi
Her şom ağızdaki kırmalı diş’i
Rabıta halinde sözüyle işi
Yalancı kahpeye adam demem ben

Hep şalvar altında, etek düşkünü
Güneşe küfredip söver kış günü
Şeb-i Aruz denen "mutlak" düğünü
Unutmuş iblise adam demem ben

Hasılı, Kadir’ce odur ki sav’ım
Barutu yakacak kudrette kav’ım
Politik cambaza gıcığım, tavım
Tepeden bakana adam demem ben
"Kadir Albayrak"