güzel bir şiir okudum kaleminizden tebrikler
selamlarımla

Hicaz makamında bir şarkı gibiydi.
Saygılarımla.
Ziya Bekar

bir keçiörenli olarak sevdim şiiri ve bende hala bilmiyorum neden keçiören i sevdiğimi...yüreğinize sağlık....

Ben de bir keçiören çocuğu ve aşığıydım. Yıllar önce orası bana farklı bir medeniyet gibi gelirdi. Henüz bakir üzüm bağları ile çevrili. Yer yer betonlaşmalar olsa da nefes alınabilen bir yerdi keçiören. Kalabadan başlar asfalttan dolaşır şoseden inerdim hiç yorgunluk bilmeden. Şaka gibi değil mi. Ama gerçek. Hiç unutmam Cem sinemasının ilk günlerini, gazinoda çay içmelerimi, pazar alışverişlerimi. Sonra İslahevi durağındaki parkta akşamları çekirdek sattığım günleri.

Daha nelerini anlatayım bilmem ki. Nasıl unuturum Kalabada Ankara çayının iki yanındaki bahçelerden erik ve kaysı çaldığım o çocukluk günlerimi. Günümüzde keçiören farklı bir rant paylaşımının yeri oluvermiş. Biraz fazlaca betonlaşmış çehresi yine güzel, şelaler güzel akıyor, teleferikten insanlar güzel bakıyor ancak insanlar nedense yine de o eski Keçiöreni arıyor. Şu anda Kocaelide ikamet ediyorum ve çok sık gidip geliyorum mahalleme ve bu gözlemlerimi ona dayanarak yapıyorum. Gözlerimde canlandırdınız eski günlerimi
Sevgiyle kalın.