Bitti dedikten sonra ne cevap bekliyorsun ki…
Söylenmemiş sözlerin mi dönsün geri?
Kırık bir kalbin üstüne kurulan hiçbir cümle
İyileştirmez artık, ses etme… sus gitsin.

Ne yaşanmışsa göm gitsin,
Toprağın bile yükü hafif kalır bazen acıya.
Dünün hatırası bu günün kamburudur,
Eğilmesin yüreğin… bırak gitsin.

Ölüye sorulmaz kefenin metresi,
Hayat da öyle; ne kadar pay biçersen biç…
Bazı hikâyeler doğmadan ölür,
Sayfa çevrilmez artık… kapansın gitsin.

Aynalarda yüzün var, ama gözlerin eski değil,
Bir parçası karanlıkta kaldı gidişlerin.
Gidenin ardında durulmaz artık,
Gölgesini bile taşıma… sil gitsin.

Her yaşayanın kalbinde bir mezar taşır,
Kimini adıyla, kimini sessizliğiyle gömer.
Senin de kalbinde bir çukur açıldıysa eğer,
Çiçek bile ekme üstüne… soğusun gitsin.

Aşk bir gökyüzüydü belki, ama çöktü üstüne,
Yıldızlar bile söndü adını duyunca.
Bazen karanlık iyidir insana,
Aydınlık bekleme kimseden… don gitsin.

Sana kalan en büyük cesaret,
Geri dönmemek, geri çağırmamak artık.
Bir kapı kapanıyorsa, ardında çığlık vardır,
Duyma o çığlığı… sağır ol gitsin.

Ve şimdi… bitti.
Bu bitiş bir yıkım değil, bir diriliş belki.
Küllerin arasından doğrulurken fısılda kendine:
“Ben de gömdüm seni…”
Ve sonra, son kez, sar gitsin…

@NURAL BEKTAŞLI