1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
63
Okunma
Gözlerim kapalı sessizlik sarmış her yanımı
Rüzgârın soğuğu kemiklerime kadar işliyor
Adımlarım boşlukta kayboluyor
Kalbim hâlâ atıyor ama titreşiyor ölümle
Gece karanlığı sardı yıldızlar sönüyor
Karanlık içime doluyor nefesim kesiliyor
Düşlerim kırık cam gibi keskin
Yalnızlık içimde bir ağırlık
Bir adım daha atıyorum dünya uzaklaşıyor
Sessizlik kollarını açıyor eriyorum içinde
Acılar sustu ama boşluk kaldı
Ruhum ağırlaşıyor gözlerimde hayat sönüyor
Ve anlıyorum sonunda her nefes bir vedadır
Kalbim kırgın değil artık sessizlikle bütünleşiyor
Tükenmek ölmek kaybolmak hepsi aynı huzur
Ve ben sessizce gülümsüyorum çünkü ölüm güzeldir
İsmail Gökkuş
5.0
100% (1)
Cevap Yaz