Ay geceye düştüğünde, aşkın ilk kıvılcımı kalbimde parladı.
Güneş ufku yaktığında, içimdeki gerçek daha da berraklaştı.
Senin varlığın, ayın sükûnetiyle güneşin ateşini aynı anda taşıyordu.
İlahi bir nefes gibi, adın kalbimi titretiyordu.
Aşk, göklerin kadim sırrını bana seninle fısıldadı.
Ay ışığı yüzüne vurunca, zaman secde edip durdu.
Güneş seni görünce kıskandı; çünkü kalbimin doğusu sendin.
Gerçek her şeyden soyunup sadece seninle kaldı.
İlahi bir yazgı gibi yollarımız birbirine dolandı.
Aşk, göğe yükselen en sessiz dua oldu içimde.

Ay, bizim için her gece aynı merhametle doğdu.
Güneş, kalbimin yangınını senden öğrenmişti.
Gerçek, seninle konuşurken bile titreyen bir kelimeydi.
İlahi bir esinti yüzümü okşayıp adını taşıdı.
Aşk, iki ruhun aynı nura yönelen kıblesiydi.

Ay, seni düşündüğüm her an kalbime su verdi.
Güneş, bakışlarında doğan bir mucize gibi parladı.
Gerçek, seninle birlikte sessizliğin içinden yükseldi.
İlahi bir sır, gözlerinde saklıydı.
Aşk, dünyaya sığmayan bir çağrıya dönüştü içimde.

Ay, her gece seni bana anlatan bir mektup gibiydi. Güneş, sesindeki sıcaklığı yeryüzüne taşırdı.
Gerçek, kalbindeki iyiliğin aynasında gösterdi kendini.
İlahi güç, bizim hikâyemize bir çocuk gibi sevindi.
Aşk, nefesimin her noktasında seni hatırlattı.

Ay, gecemi sana emanet etti.
Güneş, gönlümdeki ateşi büyüttü.
Gerçek, seninle yan yana durunca tamamlandı.
İlahi yazgı, bizi aynı ışıkta buluşturdu.
Aşk, hem ayın sessizliğinde hem güneşin ateşinde sen diye yankılandı.