Karanlık düşer kalbin üstüne,Şirk sessizce sinsice sızar ruhuna.İnkarın soğuk nefesi sarar geceni,
Riyakâr ibadetler yalan rüzgârında savrulur.
Yalan ve iftira kurur dudaklarda,Gıybet gölgesi çöker sokaklara.Kıskançlık, kin ve kibir örer zincirini,
Mazlumun gözleri akar sessiz hüzünle.
Zina ve şehvetin kıvılcımı yanar içte,Hırsızlık ve rüşvet kirletir elleri,Adalet titrer, hak yok olur karanlıkta,İçten içe sessiz çığlıklar yükselirgöğe.Namaz terk edilmiş, oruç yarım,Farzlar unutulmuş, ibadet küskün,
Savurganlık ve israf karanlık bir nehir,Alkol ve zehir çalar aklın ışığını.Doğa inler, hayvanlar acı çeker,
Toplum bozulur, fitne yayılır sinsice,
Tembellik, öfke, nankörlük ve kinBir çöl gibi kurutur kalbi.
Batıl inançlar sarar aklı,Büyü, sihir ve uğursuzluk kök salar sessizce,
Küçük günahlar da karanlık fısıldar,Küçük yalan, kıskançlık, kibir ve niyet.
Ve kalpte gizli manevi çürükler,Gurur, haset, hırs, sabırsızlık ve şükürsüzlük,
Nefse tutsak ruh, arzuların esiri,İnsan kaybolur kendi gölgesinde, yalnız ve karanlık.Ama hâlâ bir ışık kapıda:
Tövbe kapısı aralık, sessiz bekler,Bir damla pişmanlık, bir fısıltı dua,Ve belki, günahın gölgesisolup gidecek bir gün