Maziden etkilendim, kara bohçamı açtım
Aynada parçalanmış gördüm kendi kendimi.
Yüreğimde bir yara vardı, özümden kaçtım
Bu vadiden dağlara sürdüm kendi kendimi.

Sevgimdeki çatlaktan üstüme aktı çatım
Boş umut taşıyorken tökezledi de atım
Sivri bir dil yüzünden zehre döndü hayatım
Varlığımı bilmeden gerdim kendi kendimi.

Nice tepeler aştım, yüce dağa ulaştım
Aldırmadım sislere, bir belaya bulaştım
Hapsetmedim sabrımı, ben kimlere dalaştım
Boşa gönüller yıktım, burdum kendi kendimi

Örüyor ağlarını felek benim yoluma
Kaygıdan, üzüntüden sancı girdi soluma
Bilmediğim bir umut tutundu da dalıma
Delice düşünceye verdim kendi kendimi.

El değmemiş güllere uzanmadı bu eller
İçimdeki hevesi söylemedi bu diller
Dinmiş gibi dururken çılgın esti bu yeller
Bir başka mevsim oldum, kırdım kendi kendimi.

Vahdet-i Can (VAHDET ÇİL)
Amasya, 15 Şubat 2016