İri,yaşlı bir karga,gagasında cevizi
Çevresine bakarken meraklandırdı bizi.

Aklında bir şey vardı,konduğu yerden uçtu
Yükseldi gökyüzüne orda ağzını açtı.

Ceviz hızla düşerken havayı yarıp yarıp
Bakakaldık hepimiz öylece garip garip.

Ceviz bütün hızıyla taşın üstüne düştü
Dönerken çevresinde,karga bu işe şaştı.

Kırılmamıştı ceviz,sapasağlam o yerde
Duruyorken gölgede,karga düştü bir derde.

O çirkin sesi ile etrafını inletti
Canımıza kasdedip o bed sesi dinletti.

Bütün gayreti ile tekrar bir pike yaptı
Kondu taşın yanına,hemen cevizi kaptı.

Daha yükseğe uçtu,nişan aldı o taşa
İşte kırıldı ceviz,karga karga çok yaşa.

Bir sincap koşuverdi,çünkü zaman ona dar
Aldı,yedi cevizi,karga gelene kadar.

Ona nasip değilmiş cevizi alıp yemek
Baktık bir birimize,kader böyleymiş demek.

Üzüldük amma dostlar,elden bir şey gelmiyor
Bizim üzüntümüzü karga elbet bilmiyor.

Çığlıklarıyla uçtu,kondu bizim balkona
Buna ermeyen aklım,takıldı kaldı ona.

Balkondaki çuvalı, günler önceden delmiş
O kadar çok yemiş ki,cevizin sonu gelmiş.

Afiyet olsun sana biz yeniden alırız
Yine gelirsen eve ,inan,memnun oluruz.

VAHDET ÇİL ( Vahdet-i can )