Yeşilırmak boyunca kanat çırpıp dururlar
Doğanın gülü olup açarlar güvercinler.
O renkli tüyleriyle beni candan vururlar
Doğanın gülü olup açarlar güvercinler.

Bir çocuğun elinden severek beslenirler,
Doyunca karınları,güneşte süslenirler,
Eşine ve dostuna öterek seslenirler,
Yalandan deli olup kaçarlar güvercinler.

Aşırı yiyecekten hoşlanmaz,çok yemezler,
Sabah erken beslenir,daha yok mu demezler?
Kalabalık yerlerde hiç rahat edemezler,
Akşamın yeli olup uçarlar güvercinler.

Haber taşımaz artık,bir de keder taşımaz,
Dostluğuna düşkündür hiç sevgisiz yaşamaz,
Ümitsiz yaşayıp ta engelleri aşamaz,
Umudun eli olup saçarlar güvercinler.

Anıları yüküyle durmadan çağlıyorlar,
Kimi zaman üzülüp,bazen de ağlıyorlar,
Kırık kanatlarıyla yürekler dağlıyorlar,
Duygunun seli olup,geçerler güvercinler.

Vahdet-i Can (VAHDET ÇİL)
(arşivimden)