Şiir Adı: SABRIMIN SONUNDAYIM

Şairi: Nurelî
Yorumu Yapan: Ser Feyzlizof Kalburabastî Efendi – Celil ÇINKIR

Nurelî’nin bu kısa fakat yoğun mısraları, insanın iç âleminde yaşadığı en derin dönüşümlerden birine işaret eder.
Dize dize ilerleyen anlam, dış dünyanın gözüyle kavranamayan; ancak iç duyuşun, kalp sezgisinin fark edebileceği bir hakikati anlatır.

“Bilen yaşar her duyguyu döşünde” ifadesi, bilgi ile bilmek arasındaki farkı gösterir:
İnsan bazen yaşarken öğrenir, öğrendikçe yanar, yandıkça saflaşır.
Bu duygular bir zihnin raflarında değil; göğsün tam ortasında, insanın özüyle temas eden bir noktada birikir.

“Gözle görmez farklı yaşar düşünde” mısrası, hakikatin göze değil gönle görünmesinin işaretidir.
Her insan aynı manzaraya bakar; fakat herkes aynı şeyi görmez.
Zira görünen gözde değil, anlayan gönüldedir.

“Kalplerin ilahi aşk gülüşünde” ifadesi derin bir manaya kapı aralar:
Aşkın gülüşü, insanın kendi egosunun dışına çıkıp başka bir hakikate tutunduğu âna benzer.
Gülüş burada sevinçten öte bir tanıklıktır—varlığın özüne dair bir tebessüm.
Kalbin bu tebessümü, içteki yükü hafifleten bir nefes gibi, nefsi susturan bir hatırlayış gibi işler dizede.

“Sırlı yüreğimin hirasındayım” son mısrası ise şiirin merkezidir.
İnsan bazen kendi iç mağarasına çekilir; dışarıdan kimsenin fark edemeyeceği, sadece kalbin duyabileceği bir iç çağrının eşiğinde bekler.
Bu bekleyiş, bir kaçış değil; bir arınma, bir toparlanma ve yeniden doğuş sürecidir.
Yürek, kendi hirasına çekildiğinde artık söz değil sessizlik konuşur; kişi kendini kendiyle terbiye eder.

Şair burada uzun bir yolculuğun son durağında değil; yeni bir başlangıcın eşiğindedir.
“Sabrımın sonundayım” derken tükenmişliği değil, taşan bir olgunluğu işaret eder.
Çünkü sabrın sonu, bazen insanın asıl gördüğü, asıl duyduğu ve asıl anladığı yerdir.

Mısralar kısa ama yankısı uzun; söyleyiş sade ama anlamı derindir.
Şiir, kişinin kendi iç yolculuğunda karşılaştığı kapıları hatırlatır; sessizce açılan, sessizce büyüten kapıları.

Vesselam.
“İnsanın içindeki sır, sabırla açılır; sabır tükenince değil, tamamlanınca kapı görünür.”