Bir kuş kanadında bembeyaz tüyden,
Pire kadar kaldı mukayeseden,
Tutundu semada hava* uçarken,
Alıp götürüldü nasıl bilmeden.

Yemyeşil cümbüşlü tepe varılan,
Yanında devasa bir ırmak akan,
Mavi renkli yeşil, gümüşî simden,
Meyva ağacı var ortada olan.

Dediler inersen bayır aşağı,
Bacası tüten evde bul ananı,
Cümle kapısına vurdugu anı,
Yağız bir genç açtı evin sırrını.

Abin Bilal dedi, Süleyman evde,
Anamız tarlada harman yerinde,
Gidip çağıralım bekle içerde,
Baş köşede otur masada bizle.

Küçük kulübeydi önce uzakda,
İçerde kendini gördü sarayda,
Masanın bir ucu görünmez orda,
Kaç kisi var evde sordu aklında.

Anasını bekler gelsin sakince,
Geri dönmeliydi olmadan gece,
Abileri ilkti tanıştı önce,
Izin alıp kalktı çıktı hemence.

Üzüldü yürürken doldu gözleri,
Görmeden gitmekmis buymuş kaderi
Kuşun kanadından tanıdı yeri,
Tanış bir ses duydu dönünce geri.

Anasıydı gelen ona seslenen,
Yettim size derken, gitme görmeden,
Sarıldı hasretle gelince hemen,
Sordu yediniz mi? Tatlı meyveden.

Agaçtan kopardı verdi eline,
Tadına bak dedi şaşdı kendine,
Efe’ye de tattır dönünce eve,
Artık vakit geldi koştu yerine.

Anası gel dedi tekrar giderken,
Mutlu gördüğünde çok şükrederken,
Göz açtı evinde dua ederken,
Bu dünya nerede, böyle gerçekken?

Nurelî - 2 Kasım 2025


Hav = kuşun ince yumusak tüyü