Yirmi yılı geçmiş o şehirden ayrılalı.
Ne diye kalkıp gideyim?
Değişik caddelerde yönümü şaşıracağıma
Neden bildiğim yolları değiştireyim?

Usul usul kar yağarken
Başında siyah dumanlar çıkan
Kara kara düşünen apartmanların
arasında yürümeyi
hafızamdan
Ne diye sileyim

14/A dolmuşunda tıklım tıklım giderken
Buğulu camlara değer gibi
geçen çam ağaçlarını ne diye keseyim

Hem,
Solakzade Cami’sinin karşısındaki
Dört yol ağzındaki marketten
alışveriş yapıp
Palandöken manzaralı o şirin
ve hatıralarla dolu evimi ne diye yıkayım.

Bugün gitsem
Halen işyerindeki arkadaşlarımın
aynı masada çalışıyor bulma ümidim varken
o ümidimin ne diye ben olayım katili

Ne zaman Erzurum aklıma gelse
Sanki o şehir, bıraktığım gibi
yerli yerinde duruyor
ve tanıdıklarımın hiçbiri ölmedi.

Erfani