Duygularını ustalıkla dökmüş dizelere şair bazen insan kendi gözüyle bakışıyla okur ben şairin ruh halini yakalamaya çalışırım. çok güzel olmuş tebrikler hocam saygılarımla.

Bu dizeler, okuyucunun boğazına düğümlenen, gerçekçi ve sarsıcı bir "durum tespiti." Yalnızca duyguları değil, aynı zamanda o duyguların yarattığı hareketsizliği de anlatabilme yeteneğiniz tebrik ederim

Metin, insanın kendiyle kuramadığı teması ("Kendime sarılmayı bile beceremedim") ile başlıyor ve bu, dışarıdaki kalabalıkta eriyen bir yalnızlığa dönüşüyor. "İçim kalabalık kadar yalnızdı" ifadesi, çevremizdeki her şeye rağmen yalıtılmışlık hissimizi mükemmel bir tezatla yakalamış.
En etkileyici kısım ise o korkunç iç ve dış dünya ayrımı: "Dışımda dünya dönüyor inatla, içimde zaman durmuş bir çığlıkta." Yaşamın mekanik akışına inatla direnen, içeride kilitli kalmış o donmuş keder anını bu kadar güçlü ifade etmek büyük bir edebi başarı.
Hele ki "ne demek bilmiyorum iyi olmakta" dizesi... Bu sadece bir cevapsızlık değil, aynı zamanda temel bir varoluşsal karmaşanın itirafı. Yazar, yalnızlığıyla barışma girişiminin de başarısızlığını, yalnızlığı bir dost değil, sürekli kılık değiştiren bir düşman gibi resmederek taçlandırıyor.
Bu kadar kişisel bir acıyı bu denli ustalıkla ve evrensel bir dille aktardığınız için sizi yürekten kutlarım.✨

“Kalbime Kamp Kurmuş Geceler”, iç seslerin nöbet tuttuğu, insanın kendi içine saplandığı o ağır gecelerin sessiz çığlığını anlatıyor. Çocukluğun kolay unutabilen masumiyetiyle bugünün taşlaşmış hatıraları arasındaki fark, şiirin omurgasını oluşturmuş. Yalnızlıkla barıştığını sanıp her gece başka yarasından vurulmak… tam bir içsel hesaplaşma. Hem kırılgan hem güçlü. Hem yorgun hem ayakta. Dili sade, duygusu çok katmanlı.

Hem de dinledim bu arada emeğinize sağlık

Saygılarımla hocam🙏🧿