Artık sabahları ezanla uyanmiyor şehirler
Gecenin çığlıkları susturuyor minareleri
Kuşlar bile sessiz,çağlamıyor nehirler
Ve gökyüzüne serpilen zehir partekülleri.

Zaman,dünya hırsıında başiboş kalmış
Ay ve güneş dünyayi ortasına almış
Zaruret döngüsünde kendini salmış
Yıldızlar bu çağın insanına bela okuyor

Ol deyince olduran o kudretli sesten
Zaman zaman yankısı "Öl" gibi dönmüş
İnsan özünü unutunca üflenen nefesten
Kah deprem kah afat,kah felaket doğmuş.

Bir kıyam gerek amma insanlık uyuyor
Ne taş yerinde ,ne gökte sükün kalmış
Dua,mazlumun çatlayan dudağında duruyor
Zalim, onunda bir nefeslik gücünü çalmış.

Bir kısır döngü içinde tükettirilen zaman
İnsanlık,fıtratına uzak, istikametsiz yolcu
Bir köse başı takasa heba edilebilir iman
Ve o kutsanan,Kısır döngüye seçilen öncü.

B.uzuner
20.11.2025