2
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
81
Okunma
harmanım
külüm savrulur gecenin ıssız rüzgârına
kaç yangından sağ çıktım,
kaç koru içimde sakladım, bilmem…
cigaramın dumanına karışır
söyleyemediğim kırgınlıklar,
susarak ölmüş hevesler,
dizlerimin bağına çöken ağırlıklar…
ciğerimin için için
yanışı bir ah değil artık,
kaderin paslı kapılarında
adımı unutan zamana bir sitemdir.
iç çekişleri
gizli bir feryat gibi döner odalarımda,
diz çöker gecenin gölgesi
yüreğimin ortasında.
yorgun ruhum
uykusuzluğun merhametine sığınır,
bir damla huzur arar
savrulan duaların içinde.
bedenim yıkılmaya yüz tutmuş harabe
ama kalbimde hâlâ
küle direnmiş küçük bir kıvılcım var;
belki yeniden tutuşur,
belki bir gün beni de aydınlatır…
5.0
100% (4)
Cevap Yaz