Pamuklar gibi yumuşak başlamıştı her şey,
Kalbime dokunan sıcak bir rüzgâr gibiydi…
Sevgi dolu bakışların, huzur veren sözlerin
Sanki gönlümün en kuytusuna yuva kurmuştu.

Yumuşacık bir mis koku taşırdı omzun,
Teninde bir baharın sessizliğini bulurdum,
Sıcacık bir akşamüstü gibi sarılırdı kolların,
Dünyayı unutur, sadece sana sığınırdım.

Bir tek sevdaydı gönlüme yazılan,
Bir tek umut, bir tek hayaldi.
Ama zaman, hiç acımadan gösterdi yüzünü,
Sözler soldu, gülüşler yoruldu,
Yollar çatallandı, kalpler dardı.

Yordu bu sevda…
Hem içimi titretti, hem canımı sıktı.
Bir gün geldi, nefesin bile uzaklaştı,
Gözlerin eskisi gibi parlamaz oldu.

Bıktırdı zaman, geçmedi kırgınlık,
Günler birbirini kovarken
Seninle olan her şey
Uzak bir şehrin sessiz sokaklarına döndü:
Gitgide silindi, gitgide kayboldu.

Ve bir sabah fark ettim…
Mazi olmuşsun.
Bir zamanlar içimi ısıtan o koku,
O sevgi dolu ses,
Sanki hiç yaşanmamış gibi
Toz olup savrulmuştu rüzgâra.

Meğer sevda dediğimiz şey
Bazen bir masalın düşmeyen yaprağı,
Bazen de bir yalanın ince çizgisiydi.

Seninle yazılan hikâye de
Böyle sessizce bitti.
Ne bir çığlık, ne bir veda…
Sadece içimde bir sızı
Ve arkada kalan birkaç kelime:
“Bir zamanlar güzeldi.”

meyra