.
Nota, nota, name, name
En güzel şarkılarda biter bir gün.
Terki diyar ederek uzaklaşır canlı renkler senden
Kirli bir gri’ye dönüşür anıların.
Git gide daralırken yaşam çemberin
Zifiri bir karanlığa teslim olur benliğin.
Son demde, bir sen kalırsın, bir başına,
Bir de kederlerin.

Ana gider
Baba gider
Yar gider
Evlat gider
Kardeş gider
Hısım, akraba, dost,
Tüm sevdiklerin bir bir gider.

Peşi sıra sessizliğe gömülürken,
Bir zamanların şen şakrak cıvıltıları gönül sahnen den,
Artık nefes alsan bile, yaşayan bir ölüsündür sen.
Ama bilincindesindir yinede her şeyin
Anlamışsın artık hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını
Ve acılarında eskisi kadar yüreğini acıtamayacağını.

Aslında! Ne umduklarına mağlup
Nede bulduklarına galipsin.
Oysa beni kucaklayan final,
Böyle olmamalıydı diye düşünürsün kendince.
Ve bir sen kaldığında bir başına yapa yalnızken kendinle
Sonsuza kadar başlayacak bir finalin başında sındır
Sonrasında bir sözcük dökülüverir ansızın dudaklarından
“Zati sıkılmıştım ben bu hayattan da” deyi verirsin kendine.
İşte asıl o anda gerçekten de nihai sona varırsın
Ve isimsiz bir şair olarak anılırsın bu geride bıraktığın lanet olası hayatta.