.
Bin asırlık çınardım, yabanıl hoyrat yerde
Kurda kuşa il oldum, kordan güneşe perde
Adem alazı vurdu, bittim tükendim ker’de
Ne insan ne yalazla, bitmedi kinli kavgam
.
Üzümdüm ezdiler, özüm şarap ettiler
Savurdular döktüler, posam türap ettiler
Sofiye mekruh oldum, ehline dem ettiler
Ne sarhoş ne ayıkla, bitmedi kinli kavgam
.
Geçmişimi ördüler, eğri büğrü tuğlayla
Aramı da bozdular, toy denilen çağlarla
Yürüdüm topal aksak, kör düğümden bağlarla
Ne dünle ne bugünle, bitmedi kinli kavgam
.
Bazen ağızda salya, diri diri yaktılar
Bazen lisanda fetva, canlı canlı gömdüler
Bazen lügatte takva, diyar diyar sürdüler
Ne imam ne papazla, bitmedi kinli kavgam
.
Kimi sağa gel dedi, kimisi sol yanıma
Şiarım hakikattir, aktım kendi yoluma
Kılavuzum Pir sultan, yazılıdır anlıma
Ne postla ne de dostla, bitmedi kinli kavgam
.
önce anlamadılar, zat’ı taşa tutular
sonra naaşını sin’e,kefensiz koydular
Akılları erince, heykelini diktiler
Ne ölü ne diriyle bitmedi kinli kavgam
.
Levhi mahfuzda yoktum, hiç yazılmadı ismim
Fürş’ten Arş’ı gördüm, ayanım yoktur saklım
Kalubeladan beri ermez yobaza aklım
Ne Ali ne Hoyrat’la, bitmedi kinli kavgam
Ali Esmer (Hoyrat) Geldim