.
Palyaço karakterliyiz…
Gülümseyen yüzümüzün ardındaki,
Acı hüzünleri saklamakta çok ustayız biz.
.
Baharın aşka davet eden,
Rengârenk ahengine değil de
flu bir hazanda ölü yaprak döküntülerine
Sevdalanırız.
Çünkü kavuşumu öteleyip geleceği firkat üzerine
Kurgulamayı severiz ve bu konuda uzmanız.

Bazen temmuz sıcağında,
Sıtmalı bir hasta gibi titrer üşürüz.
Bazen de kış kıyamette,
Anadan üryan sırılsıklam terleriz.
Ya ısıtmaz içimizi,
Ya da soğutmaz yüreğimizi.
Bir türlü bir araya gelmez sevi ölçülerimiz
Ve ortasına razı olmaz gönlümüz.
Anlayacağınız her dem vuslatta ermeye beş sıfır mağlubuz biz.

Her ayrılık sonrası içimizi kıyım kıyım doğransa da
Hüzünlü hüzünlü gülümseriz
Ama yinede kendimize,kendimizce,
Haklı bahaneler bulmakta uzmanız biz.
Kanatlarımız yoktur mesela
Oysaki!
Kanatlarımız olmuş olsaydı eğer
Sıla yok,
Gurbet yok,
Uçup yârin bahçesine konardık.
Ve bülbül gibi şakıyıp serenat yapar,
Turna gibi semaha döner,
Albatros gibi uzak diyarların türküsünü dinler,
Yeniden dönerdik yurdumuza.
Ardından koşmaktansa, uçmak iyi bir bahaneydi bence.
.
Ya da bir yunus gibi
Pasaport yok
Vize yok
Sınır yok
Yüzebilmekte vardı kıtalar arası.
Sorsam Yunus’a kaç paraya satardı bana özgürlüğünü.
Yok, yok yüzerek gitmek şöyle dursun
Ben yinede kanatlarım olsun isterdim
Yüzmektense uçmayı yeğlerdim
Ve o hüzünlü gülümseme geldi yine yüzüme
Bahanelerime sığınıp elimin tersiyle öteledikten sonra vuslatı
Silip, gizledim gözümde tutunan hüzün katrelerini.
.
Ali Esmeray (Hoyrat) Geldim