0
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
70
Okunma
Zamanın en kuytu köşesindeyim.
Kendi hançerimdir vuran göğsüme.
Sonsuz bir mavinin seferindeyim.
Hiçbir renk kalmadı solgun tenimde.
Her şeye, her şeye bir anlam verip,
Kaybettim anlamı, anlam içinde.
Ne işe yarıyor şimdi ellerim?
Ne gören bir göz var ne duyan kulak…
Islak ıslak olmuş yattığım yerim,
Yanım yörem artık sadece toprak…
Silindi ömrümün bugünü, dünü,
Bekliyor ruhumu muğlak bir şafak…
Ülkü Duysak
( Adın Dilime Düşünce, s. 108 )
5.0
100% (4)
