Bir garip oluyorum bu günlerde bak
Acep uzar mı ki gözlerimde yaşamak

Düşlerimde tutunduğum o masalsı yaşantı
Çeker mi beni de mutluluklara yar bahtı

Umudum kalmadı yorgundur başım
Hiç bir lezzet almam ki ağudur aşım

Sellerle yarışır baksana şu gözyaşım
Neyine güveneyim ki ben bu hayatın

Dün çiçek, papatya gülerken gözlerde
Şimdi artık el uzatamam güllere yaslarda

Dikenler çevirdi etrafımı hayaller kurarken
Terk etti beni o yar elvedasız çekip giderken

Tek dileğim gelsen de kurtarsan beni güzden
Uzanırdı ömrüm mahşere kadar senle birlikten

Kapkara gölgeler üstüme yağdı, beni çok ağlattı
Vefayı görmeden kara bulutları başıma ysğdırttı

Pencereden baktım pembe dünyam sislenmiş
İçime gelip de ansızın bir angut çökmüş

Kara kapılarda yüreğim sabırla seni bekler
Beklemek yaşlarla bana yazılmış bitmez kederler

Yorgunum, korkuluyum ne yapsam bilmem
Silinsin isterim hafızamdan silinsin tüm elem

Yeniden başlayayım karanlıklarla dolu hayata
Bir güneş doğsun ufkumdan güllük gülistanlıkta

Gün batımı ufkumda kızıla çaldı seni düşlerken
Akşamın gölgesi yüzümde şimdi hasreti sararken

Gece simsiyah bir leke gibi, cama yansıyıp
İçimdeki yasıma kara bağlattı

Pembe, al gölgeler griye dönüp
Hayatın aynası hüzne vuruyor

Bak gittin gideli bir bak
Bütün mevsimlerim hazan oluyor

Gözlerin mi küstü, kalbin mi bana
Bir selam bile yok, rüyam da bana

Günay Koçak

17.11.2025