Sensin benim kaderim…
Bunu söylemek, sanma ki bir sevda masalıdır.
Ben ömrüm boyunca kimseye eğmedim başımı,
kimseye açmadım içimin kapılarını.
Kimseden medet ummadım,
kimsenin gölgesine yaslanmadım.
Ama sen…
sen geldin, bütün yalnızlığımı yerinden söküp aldın.
Bende kırılmayan ne varsa
hepsini sen kırdın,
yine de hiç kızamadım.

Sensin benim kaderim…
Biliyor musun, adamın kaderi kolay yazılmaz.
Kadına benzemez;
adam acısını içine gömer,
yarasını saklar,
yanarken bile sessiz yanar.
Ben de öyle yandım işte.
Kimselere söyleyemediğim yangınlar senin adınla tutuştu,
senin adınla küle döndü.

Ömrümü sana adadığımı bilmeden yaşadın belki…
Ama ben sensiz geçirdiğim her günü
eksik bir nefes gibi taşıdım göğsümde.
Sen kokmadı hiçbir rüzgâr,
hiçbir şehir, hiçbir gece…
Yeryüzünde tek bir koku vardı içime dolan:
senin teninin hafif buğusu.
Hâlâ duruyor burnumda,
hiç eksilmeden.

Sensin benim kaderim…
Ben kimseyi sevmedim senden başka,
sevemem de.
Bir adamın yüreği bir kez doldu mu
bir daha yer açmaz başka birine.
Adınla kapandı içimdeki bütün kapılar;
başka sesler çalsa da açılmadı.
Ben seni, sevmeyi bilmeyen bir adamın bütün bilgisizliğiyle,
beceriksizliğiyle, deliliğiyle,
ama bir o kadar da sadakatiyle sevdim.

Sensin benim kaderim…
Gidişin, göğsümden bir parça söküp aldı.
Adam ağlamaz derler ya—
boş laf.
Kalbimin içini görselerdi
bir dağın yamacından kopup gelen kaya gibi
nasıl devrildiğimi anlardı herkes.
Ama ben yine de sessiz ağladım,
kimse duymasın diye.
Gururumdan değil;
sana olan sevgimden.
Sen üzülme diye.

Sensin benim kaderim…
Bir ömrün ağıdı bu.
Kaybettiği tek şeyi
hayatı boyunca arayacak bir adamın ağıdı.
Dünyaya bir kez sevmiş bir adam gibi bakıyorum artık;
çünkü sen gidince
geriye sevmeye dair ne varsa
benimle birlikte karardı.

Ama bil…
Sen kokan bir rüzgâr yine eser belki bir gün,
bir ses gelir uzaklardan—adın gibi.
O gün ben yine bekliyor olacağım;
aynı yerde,
aynı yarayla,
aynı adanmışlıkla.

Çünkü sen,
benim kaderime kazınmış tek satırsın.
Ömrümün başı,
sonu,
ve aradaki bütün sessizliklerimsin.

sensin benim de yarımı tamamlayan sessiz duam
sensin benim de içimde sakladığım son sıcaklığım
sensin benim de kayboldukça yolumu bulan adım
sensin benim de nefes aldıkça içime işleyen acım
sensin benim de ömrüm bitse bile sönmeyecek yangım