Bir anlamı yoktu..
Sadece sevdim...
Anlamı olması da gerekmiyordu..
Yargılama o yüzden.
Sev ya da çek git..
Bu şehirde kimin umurunda senin ne yaşadığın,
Benim kime ne için ağladığım..
Tercihim aşktan yana ey adam!
Ellerin ne soğuk…
Hayret,
Bakışlarındaki saçakların altında dolanıyor hayaletler
Birkaç selamlaşacak dost tanımadık caddelerde,
Ama ya diğerleri?
Hani o çok sevdiklerim…
Neredeler??

Bir anlamı yoktu..
Sadece bekledim..
Günler geceler boyu adını zikrettim secdelerde.
Zehirli kanımı kustum
Ve aşkını yuttum yediğim her yemekte.
Bende unuttuğun kazağa dokunmaktan kaçarak uyudum..
Buna rağmen ilk ona günaydın dedim,
İlk onu selamladım, herkesten önce…

Bir anlamı yoktu..
Sadece özledim…
Her gece binlerce kere baktım soğuk, ifadesiz caddelere..
Adımlarını ağırlayacaklar mı diye.
Bitişik binaların gerisinden arta kalan gökyüzü
Bana iki, üç yıldızın yüzünü gösterdi,
Dilek dileyip astım uçlarının beş kenarına da.
Boynumda taşıdım seni,
Koynumdan uzakta olduğun için…

Bir anlamı yoktu..
Sadece umut ettim…
Gelirsin diye değil,
Beni unutmamış olman için..
Tanımadığın kadınların teninde,
Tenimin izlerini bırakmaman için.
Bilinmedik otel adlarının soğuk odalarında,
Seni ısıtanların sıcaklığına kendini adamaman için.
Değişmiş olman ve bana yaptıklarından
Pişmanlık duyman için…

Bir anlamı vardı…
Çünkü sana ‘ömrüm’ dedim…
Sana hayatım dedim..
Sevdiğim...
Teni ömrüme değenim..
Ölüme nefesimi hediye ettin
Ve şimdi kollarında bir dolu oksijen tüpü ile bana koşuyorsun..
At ellerinden suni olan her şeyi..
Dudakların yeter..
Affettim seni..
Nefesinle hayat bulayım yeniden..
İzin ver…

Dip not : Kanamalı hastalar gibiyim sensiz.. Bir organım hep eksik…

Elif SEZGİN