Şiir, zamanın acımasızlığıyla yüzleşen bir ruhun iç dökümü gibi. Geçmişteki “ben”le şimdiki “ben” arasındaki uçurum, hatıraların sisli puslu kıyılarında dolaşan bir hüzne dönüşüyor. “Çınarlarım giderken” dizesi, hem yaş alan insanın çevresinden eksilen sevdikleri hem de hayatın dayanacak dallarının bir bir kopuşu anlamında güçlü bir metafor.

Şiirin en çarpıcı tarafı ise ölümün kaçınılmazlığını kabullenişle, ona karşı duyulan isyanı aynı anda taşıması. Yerin üstündeki ve altındaki tanıdıkların karşılaştırılması, yaşamın süreksizliğini sade ama etkili biçimde yansıtıyor.

Son bölümdeki “Mezarlar ne çok şey anlatıyor ama; neden ölümden ibret alamıyoruz?” sorusu, şiirin bütün ağırlığını bir cümlede topluyor: Hayatın kırılganlığına rağmen insanın değişmeyen gafleti.

Kısacası şiir, kaybedişlerin bıraktığı boşlukla, zamanın tüketiciliğini hisseden herkesin içine işleyen bir ağıt niteliğinde.

Tebrikler

Saygılarımla şair 🙏🧿

Ustaca bir anlatım.
Kurgusuna hayran oldum.
Eline, emeğine, yüreğine sağlık.
Şair kardeşimi, gönülden kutluyorum.

Hayat denen sürecin içinde daha soluklanma fırsatı bile bulamadan ne de çok şeyi yitiriyoruz. Zamanın hğkmğnde savrulup gitmek olmasa da bu, eskileri aratan ve asla yerleri doldurulamayan değerlere, güzelliklere tarifsiz de özlemlerin yankılandığı enfes bir çalışmaydı değerli kalemden. Nüyük bir beğeni ve imreniyle okudum eseri. Nice kalıcı paylaşımlara diyor, saygı ve selamlarımı sunuyorum.

harika emeklerinize saglik harika

Değerli şairimiz, kaleminizden güzel bir eser okudum. Şiir, zamanın acımasızlığıyla yüzleşmeyi, kayıpların bıraktığı derin boşluğu ve yaşanan kırgınlıkların ağırlığını içten bir dille aktarıyor; “çınarların gidişi” metaforu ise hem hüzünlü hem de çok güçlü bir sembol olarak metne derinlik katıyor. Yüreğinize sağlık, selam ve saygılarımla.

İnsanoğlu böyle işte. Güzel yüreğine sağlık tebrikler dost. İlhamınız çok olsun.