Yine ben geldim.
Sen hala buradasın,
Suretin bile değişmemiş.
Oysa ben öyle miyim.
Düşlerim de değişti,
Yüreğimin sesi de .

Eski zamanlara gidiyorum sık sık.
Senin olduğun zamanlara...
Bak hemen dudağımda yine bir tebessüm belirdi.
Sen varken zaman ne güzelmiş.

Büyüklerin yıpranmış dediği evleri hatırlarsın.
Ben hala oradan çıkmak istemiyorum.
Sen de biliyorsun yaşadıklarımızı.
Çocukluğumuzun düşlerinin yaşandığı o günleri.
Öyle güzel,
Öyle berrak...
Hala damağımda.

Ne oldu bize?
Merhametsiz gülüşler var şimdi her bir yanda.
Acısı sadece beni yakmıyordur değil mi?
Yaşadıklarımı bana soruyorlar.
Senden başkasına anlatamıyorum.

Bir yerlerde hayat yaşanıyormuş.
Kendi hayatımdan bakamıyorum yaşananlara,
Öyle çok soru var ki cevaplanması gereken,
Tüm olup biten göz önündeyken,
Cevaplayamıyorum.

Yaşamak nedir söyler misin bana?
Ayakta durmak yetiyor mu hayata tutunmak için.
Karşımdaki binayı ne çok kendime benzetiyorum son zamanlarda.
Onun da içi geçmiş benim gibi.
Son zamanlarda onun suretini değiştiriyorlar,
Yeni yüz kazandırıyorlar.
Ne acı ki ilk zelzelede yıkılacak o da benim gibi.

En çok kırıldığım yerden tutunabilir miyim hayata?
Parmak uçlarımla dokunmaya korktuğum yürek seslerine,
Bir ses verebilir miyim?
Hayat ne garip değil mi ?
Her şey bir nefes kadar yakınken,
Gönlümüz neden hep uzaklarda?

Onlarca soru beynimde dolaşırken,
Hiç cevap yok!