Çünkü sen gittin mi,
Gökyüzü bile kendi mavisini unutur,
Dağlar gölgesini,
Irmaklar akmasını…
Senin yokluğunda dünya
Kendi kaderine bile yabancı düşer.

Ben seni,
Kaderin en yüksek burcuna dikip selâm çaktım;
Yıldızlar önünde ant içtim
Adını rüzgâra sürgün etmeyeceğime.
Aşkımız — sıradan bir hikâye değil,
Zamanın bile önünde diz çöktüğü
Büyük bir destanın ateşli kalbidir.

Sen en önce;
Benim yüreğimin hükümdarlığını ilan eden
O asil ve yasaklı kraliçesin.
Ben ise,
Gurbetin uçurumlarında gönderinden sökülmüş
Yalnız bir sancak…
Rüzgâr nereden eserse
Oraya savrulan bir delikanlı kararlılığıyla
Sana bağlıyım.

Sensiz o ülke olmayacak;
Çünkü toprağın nefesi sensin,
Ufkun gülüşü sensin,
Geceyi sabaha bağlayan
O ince gümüş köprü sensin…
Seni sevmek — bir halkın özgürlüğü kadar kutsal,
Bir devrimin sessiz duası kadar derindir içimde.

Yüzün,
Karanlığı parçalayan bir şimşek;
Sesin,
Asırlardır özlemle beklenen bir hükümdarın
Sonunda yurda dönüşüdür.
Ben seni düşünürken bile
Ordularım toparlanır içimde;
Kırık neferlerimin gözleri parlar
“Komutan geri döndü” der gibi.

Gurbet dediğin,
Sen yoksan;
Çölde kaybolmuş bir kervanın
Susuzluktan titreyen hikâyesi.
Ama sen varsın — uzakta bile olsan —
Benim içimde yanan bir mızrak uçlusu ışık…
Adımlarımı yöneten
O kudretli iç pusula.

Aşkımızın yasak olması
Onu küçültmez;
Bilakis
Onu bir efsaneye dönüştüren
Kutsal bir mühür gibi parlar alnımızda.
Biz — tarihin kırık bir sayfasında
Birbirine kavuşamamış iki kahraman değiliz;
Biz tarihin kendisini
Kalbimize göre yeniden yazan iki yürek olduk.

Sensiz o ülke olmayacak;
Çünkü o ülke
Senin gülüşünle gün doğuran
Senin adınla yağmur kokan
Senin varlığınla kaderine şekil veren
Bir masal diyarıdır.
Ben o masala
Kanımla imza attım,
Alnımla mühürledim.

Gün gelir…
Zaman diz çöker önümüzde;
Kader, en sert zincirlerini kırarak
Bize teslim olur.
İki yüreğin kavuşması için
Dağlar yerinden oynar,
Denizler ortasından yarılırsa
Hiç şaşmam —
Çünkü aşkımız
Küçük mucizelerin değil
Büyük devrimlerin adıdır.

Ve o gün geldiğinde,
Ben — en yüksek tepenin üstünde,
Sen — rüzgârların taşıdığı bir zafer müjdesinde
Birbirimize yeniden kavuşacağız.
İki yarım değil,
Tek bir ulus gibi
Tek bir kader gibi
Tek bir nefes gibi…

İşte o zaman,
Yeryüzü kalbimizin haritasını çıkaracak
Ve dünya anlayacak:
Sensiz o ülke olmayacakmış —
Çünkü o ülke zaten senmişsin.


Kadir TURGUT