ANADOLU

Ne İskender ne sultan,
Ben içimdeki tahtın dervişiyim.
Elimi bıraktım Yunus’a,
Kalbimi emanet ettim Mevlâna’ya.
Ben Erzincan toprağında pişmiş,
Rahmet suyuyla yoğrulmuşum.
Ben Anadolu’nun gönlüyüm.

Benim destanım nefesle yazılır,
Her harfimde bir “Ya Hak” yankılanır.
Malazgirt’te secdeye varmış bir ay,
Çanakkale’de tekbirle doğmuş bir sabahım.
Ben Anadolu’nun sırrıyım.

Sarıkamış’ta titreyen nefes benim,
Sakarya’da dirilen ruh benim.
Erzurum’da Nene Hatun’un duası,
Ulubatlı’nın yüreği,
Sütçü İmam’ın “Bismillah” deyişi benim.
Ben Anadolu’nun nefesiyim.

Diyarbakır zikrim,
Urfa tesbihim,
Van secdem, Mardin aşkım.
Her taşında bir kelime-i tevhid gizli,
Her rüzgârında “Hu” diyen bir ses var.
Ben Anadolu’nun canıyım.

Bir olmuşum Laz’la, Kürt’le, Türk’le,
Et tırnak değil, ruh ve nur olmuşum.
Bir Allah’a inanmış,
Muhammed’e ümmet olmuşum.
Ben Anadolu’yum – gönül ülkesiyim.