SENDE YOK OLMAK

Seni düşünmek,
Şiir gibi,
Bir şarkının en içli yerinde
Durup kalmak gibi...

Önce bir fısıltı,
Sonra inlemeler...
Ve önü alınmaz bir arzu,
Coşkun sular gibi, engelsiz,
Zamansız, süresiz —
Seni düşünmek, bedelsiz...

Sen, yokluk ülkesinde hükümransın;
Ben, benlik ülkesinde bir kral.
Tahtım ateşten, tacım egodan.
Ne zaman sana dönsem,
İçimdeki ben yanar, kül olur.

Sana her yaklaşmam,
Bir neyin iniltisidir içimde.
Her nefeste üflenen bir “sen” sesi,
Her feryadımda yankılanan bir “ben” kalıntısı...

Taafım sanadır ey Sevgili,
Döne döne sen olmaya geldim.
Ver aşkının ateşini,
Yana yana kül olmaya geldim.

Artık düşünmek yetmez,
Gel —
Uzan yanıma...
Gözlerim gözlerinde sussun,
Ellerim, varlığınla yeniden can bulsun.

Kolsuz, kanatsız bir bedende
Yalnız sana varayım.
Benlik ülkesinin kralı,
Yokluk ülkesinde köle olmaya geldim.

Sen al,
Sen sat —
Ben sende yok olmaya geldim.