Haritalarda yeri yok,
pusulalar işlemez burada.
Deniz fenerleri bile
sadece içeriği gösterir.

Burası Aşk Adası.
Kıyıları
ne kumla kaplıdır, ne çakılla,
yumuşak, ıslak bir bekleyişin
tenidir.

Ağaçları,
sözlerin gölgesinde büyür.
Meyveleri,
dokunuşun tadında olgunlaşır.
Ve rüzgar,
fısıltıları taşır
bir gönülden diğerine.
Gelirken yanında ne getirdin?
Bütün o eski güvenlik duvarlarını,
kaybetme korkusunun paslı zincirlerini
buranın sularına bırak.
Adaya ayak bastığın an,
saatin tiktakları durur.

Burada zaman
birbirine dolanmış
iki bakışın ritmiyle akar.
Tek kuralı var bu egzotik diyarın:
Kendin olmak.
Başka bir rol,
başka bir maske
yoktur giyilecek.

Buradan dönmek zor,
çünkü bir kez tattın mı
bu tuzlu, bu tatlı, bu deli
ait olma hissini,
başka hiçbir kara parçası
artık ev gibi gelmez.

Burası Aşk Adası.
Yanında getirdiğin her şeyi
unutturur,
sana sadece o
büyük, sessiz, çıplak
gerçeği hatırlatır.

Hüseyin TURHAL