17
Yorum
47
Beğeni
5,0
Puan
398
Okunma

Kıymetli üstad,
Mesut Tütüncüler’in “Abı Hayatı Buldum” şiirine yazdığım yorumla gelen ilham üzerine yazdığım şiirdir
Yorumum
Dert ile pişsin gönlüm sabrın külüne varsın
Benlikten arınacak bir ateşten dem alsın…
Musut Tütüncüler teşekkür ederim, var olun
Saygılarımla
Feryad-ı kor içinde sıkışan hardı gönlüm,
Alem-i ruha dönüp, manayı kardı gönlüm.
Benlikten arınarak, bir ateşten dem alıp,
Derdiyle pişen sabrın, külüne vardı gönlüm.
Şu kavrulan çöl gibi maşuka aşık kalıp,
Dâr-ı dünya refahı, arayıp durdu gönlüm.
Yoruldu kederinden, terk eyledi hânını,
Nefsin can damarına, darbeyi vurdu gönlüm.
Ateş ki, İbrahim’in imanını yakmadı,
O imandan ateşi kalbine kurdu gönlüm.
Kuyudaki Yusuf’la sır perdesi açıldı,
Gözlerinin önüne bilfiil serdi gönlüm.
Musa’ya yol tükendi, denizi yardı Allah,
Yâre aczle bakınca, inayet sardı gönlüm.
Yunus balık karnında, ne oldu akibeti?
Teslim-i teslimiyet, sükûta durdu gönlüm.
Örümcek ve güvercin, siperi Muhammed’in,
Azılı müşriklerin, zülünü gördü gönlüm.
Hiç yolda kalır mıydı, ümmetinin kervanı?
Yolların nicesini, akılda yordu gönlüm.
Yansıyan cemalini bir teraziye koyup,
Hiçlikteymiş hakîkat, idraka erdi gönlüm.
Âlem-i nûr kitabı, sayfa sayfa açıldı,
Bâb-ı sücud’a varıp, kulluğa girdi gönlüm.
04.11.2025
Kudret Merttürk-Berlin
5.0
100% (30)