0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
35
Okunma
Kışın karı toprağımdan eriyince
Sen çıkarsın, bahar müjdesi çiğdem
Gönlümde umutlar yeşerir görünce
Güneşe hasret çeken garip bir adem.
Soğukta açan, dağların nârin gülü
Sarı, mor renginle donanır her yer
Sanki kışa inat tutarsın dili
Açarsın da gönüllere neşe serper.
Toprak ana seni sakladı gizde
Baharın gelmesi seninle başlar
Bir ince sızı, bir tatlı sözde
Unutulur dertler, dinlenir başlar.
Çocuklar koşar da seni toplardı
Ellerinde bir demet neşe, sevinç
Tüm kederleri, gamı kaplardı
Gönüllerde açan bir nurlu sevinç.
Turhal der ki: Ömür geçer tezden
Sen bize dersin, hayata tutun
Güzellikler doğar en zor yerden
Sen bir umutsun, sen bir dokunuşsun.
Hüseyin TURHAL
