0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
57
Okunma
YARALAR VE GÜLÜŞLER
💦
Kimse bilmez,
İnsanın kendi yarasına nasıl dokunduğunu.
Gece yarısı sessizce kanarken,
Kendi çığlığını kendi içinde boğduğunu.
💦
Acı, yavaş yavaş damarlarına işler,
Sanki her adımda bir taş daha taşımak zorundaymışsın gibi.
Ve insan, yine de yürür…
Bazen düşer, bazen sürünür,
Ama kendi yaralarını kendi elleriyle sarar.
💦
Gülüşler bazen eksik, bazen zoraki,
Ama içinde hâlâ kırık bir umut taşır.
“Belki geçer” der gibi, ama sessizce sorar:
“Ya geçmezse?”
💦
Sabah olur, ama karanlık hâlâ omuzlarında.
Yara kapanmaz belki,
Ama kan durur, acı alışkanlığa dönüşür.
İnsan alışır…
Biraz eksik, biraz yorgun, ama hâlâ ayakta.
💦Gülhatun, Ruhumdan Şiirler
5.0
100% (1)
