Yakınlık (Sevda)

Bir bakışla tutuştu içimdeki kırağı,
Adını anmadan ısındı iç âlemim.
Gözlerinde yanan o mavi seher,
Geçmişin soğuk taşlarını eritti sessizce.
Bir adım daha atsam, dokunacağım sanki
Zamanın kalbine — orada sen varsın.
Kalbimin nabzı, adının harflerinde atıyor,
Her susuşumda bir çağ daha başlıyor içimde.

Sevinç (Mutluluk)

Gözlerin değdiğinde gün doğdu içime,
Karanlık bile şarkı söyledi sessizce.
Bir tebessümün ışığında büyüdü baharım,
Her nefesin bir müjde gibi kondu tenime.
Rüzgâr bile adını taşırken özenliydi,
Kuşlar uçarken göğe seninle konuştum.
Bir damla suya düşen güneş gibiydi aşk,
Ve ben o ışıktan yeniden doğdum.

Özlem (Hasret)

Uzaklık bir çan gibi çaldı gecemde,
Sesin yankılandı duvarsız evimde.
Her köşe bir anını saklar, bir anın gölgesini,
Rüzgâr, saçlarının kokusunu getirir hâlâ.
Bir yıldız kayar — ve ben dilek tutmam,
Çünkü dileğim çoktan gökyüzüne yazılmıştır.
Sensizliğin ortasında bile varlığın yankı,
Gecenin karasında parlayan bir anı gibi.

Kabulleniş (Teslimiyet)

Gönlümde açan çiçek seninle soldu,
Rüzgâr nereye savurursa, oradayım şimdi.
Artık direnmem ne zamana ne kadere,
Her yaprak düşüşü, senin adınla sessiz.
Bir huzur var içimde, bir yanık serinlik,
Yalnızlık bile dost oldu sesinin ardından.
Anladım: aşk, varlıkla yokluk arasında
Bir dua gibi yaşar kalbin en derin yerinde.

SEVGİ ŞAİRİ