0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
103
Okunma
Gözyaşı.
Ruhun, artık kelimelere sığmayan
Tüm yükünü dışarıya salışı.
Bir damla tuzlu su,
Ama içinde
Birikmiş fırtınaların,
Yanmış umutların
Tüm haritasını taşır.
Sessizdir, ama en gürültülü çığlıktır.
Yüzde süzülürken,
Kendi yolunu çizer;
Bir acıyı izleyen, ince, parlak bir patika.
Ne utançtır, ne zayıflık.
Sadece insan olmanın,
Hissedebilmenin en dürüst kanıtı.
Ne zaman akacağı bilinmez,
Bir anda gelir,
Düğümü çözer, buharlaşıp uçar.
Gözyaşı;
Kalbin, artık dayanamayıp
Kendini dışarıya akıttığı o an.
Bir bitiş değil,
Daha çok, yeniden başlayabilmek için
Zorunlu bir temizlenme.
Hüseyin TURHAL
