0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
47
Okunma
Kumsal.
Denizin son sözü,
Karaya çizilen yumuşak bir sınır.
Ayak izleri;
Gelgitin sildiği,
Anların kısa ömürlü kanıtları.
Güneşten kalma sıcaklık,
Ve suyun getirdiği
O hep taze, iyot kokusu.
Burada, zaman yavaşlar.
Gözün, ufukta kayboluşu
Bir düşüncenin derinleşmesi gibidir.
Kıyıya vuran her dalga,
Tekrarlanan,
Kadim bir ritim.
Sanki dünya,
Sürekli aynı ninnide sallanıyor.
Kumsal;
Ne tamamen sert, ne tamamen akışkan.
İki büyük gücün arasında
Bir nefes alma yeri.
Ve insanın,
En sade, en çıplak haliyle
Kendini dinlediği
Tükenmez bir huzur.
Bu şiirdeki gibi kumsalın dingin
Hüseyin TURHAL
