0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
37
Okunma
Ey Nefs
Ey nefsim, seninle savaşa durdum,
Zâtın kapısına varmak muradım.
Sırtımda kambur, yükünle yoğruldum,
Sensiz olamam, seninle yaralıyım.
Zulmünle yanar gönlümde közüm,
Bir ben bilirim, bir de Rabbim özüm.
Gel bırak isyanı, sil bu gölgemi,
Rızâ kapısında bekler gözüm.
Ey nefs, neden bu kibir, bu heves?
Birlik var iken niye bu nefret?
Sen bensiz eksik, ben sensiz hiçim,
Bir ol ki bulalım hakka vuslat.
Gel, barışalım ey nefs, son demde,
Rahmet var gönül kırık sözümde.
Sevgiyle yoğrulsun bu iki benlik,
Bir olalım Hak nurunun izinde.
