Eyvah! Tanrıçalar çıldırdı bu gece,
Ay, saçlarını koparıp göğe fırlattı.
Deniz tanrıçası köpükleri yaktı,
Aşk tanrıçası kendi kalbini sattı.

Gökyüzü, bir isyan mektubu gibi
Yırtık yırtık, yıldızları ağlıyor.
Olympos sessiz — Zeus bile korkmuş,
Şimşekler bile dua ediyor.

Afrodit aynasını kırmış kıskançlıktan,
Ayna ağlıyor, güzelliği taşımıyor artık.
Athena, bilgelikten istifa etmiş,
Savaşsız bir dünya istemiş artık.

Eyvah! Tanrıçalar çıldırdı bu çağda,
Moda olmuş delilik, unutuş, günah…
İnsanlar dua etmeyi unuttuğundan,
Tanrılar da insan olmayı deniyor artık.

Ve bir şair çıkıyor enkazın arasından,
“Durun!” diyor, “deli değilim ben, sadece görüyorum.”
Gözlerinden mitoloji taşan bir kadın gülüyor:
“Belki de delilik, yeniden yaratılıştır.”

İşte o an, tanrıçalar susuyor…
Ve dünya, yeniden nefes alıyor