Kırıldıkça derinleşir mi sevda,
Yoksa her kırık parça, biraz daha mı öldürür kalbi?
Birini affetmeden sevebilir mi insan,
Yoksa sevmek bazen affetmiş gibi yapmak mıdır?
Giden gerçekten unutulur mu,
Yoksa biz unutmuş gibi yaparken, o içimizde yaşamaya devam mı eder?
Her dua kabul olur derler,
Peki ya biz sevdiğimizi sadece duada yaşatıyorsak, bu bir kabulleniş midir yoksa çaresizlik?
Karşılıksız sevgi zayıflık mıdır,
Yoksa en büyük sevgi, hiçbir beklentiye sığmayan mıdır?
Kalbinin kanadığını bile bile seven,
Sevdiğini mi yüceltir, yoksa kendini mi unutur?
Rabbimin gazabı altında büyüyen bir aşka,
İnsan nasıl teslim eder kalbini, nasıl güvenebilir?
İhanet hep bir başka bedende mi gizlidir,
Yoksa yalan bir tebessüm, sadakatsizliğin en sessiz hâli değil midir?
Birini uzaklardan sevmek gerçekten sevmek mi,
Yoksa içten içe kendini yakmaya başka bir isim mi?
Kalp güzelliği gözle görülemez derler,
Ama neden gözler bazen kalbi en kolay unutur?
Ve sahi…
Sevmek yetmiyorsa kalmaya,
Gitmek suç mudur, yoksa kaderin başka bir adı mı?
Ben sevdim…
Ama öylece değil; Rabbimden utanarak, içim titreyerek.
Zira gerçekten seven biri, sevdiğini günaha çağırmazdı.
Ve sustum…
Çünkü bazı sevgiler dillendikçe değil, Allah’a bırakıldıkça güzelleşir.