0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
61
Okunma
Gönül Fırını – Tecellînin Ocağı
Gönül bir fırına benzer;
her gönül, içindeki ocağın sırrını taşır.
Kiminde aşk yanar, kiminde nefs kaynar.
Fırın yanmadan ekmek pişmez;
gönül yanmadan söz doğmaz.
Söz, gönlün dumanıdır —
hangi ateşten çıkarsa, onun kokusunu taşır.
Eğer gönül aşk oduyla tutuşmuşsa,
nefes rahmettir, kelam şifadır.
O söz, el yakmaz;
lakin bir başka gönlü tutuşturur,
çünkü aşk ateşi ateşle anlaşır.
Ama gönül nefsin oduyla yanarsa,
masivânın dumanı kaplar iç âlemi;
o zaman nefes kirlenir, kelam incitir.
Söz nur olmaz,
zulmet olur.
Bil ki gönül, tecellînin ocağıdır.
Hakk, kimi zaman aşk ile, kimi zaman ateş ile tecellî eder.
Hangisiyle yanarsan,
sözün de onunla pişer.
