Bilmeseydim adını, cismini...
Daraldığımda içimi döktüğüm,
Bazen derin bir kuyum olaydın
karanlığında bile sesi yankılanan.
Bazen de sır küpüm

Ağrılarım tuttuğunda
Başımı koyduğum yastığım olaydın;
Yorgunluktan bitap düştüğümde
Yaslandığım duvarım
Taşında sabrın izleri olaydın.

Etrafım sarılmışken kötülüklerle,
Sırt sırta verdiğim arka daşım olaydın;
Fırtınada devrilmeyen ağaç gibi
Birlikte direndiğimiz umudum olaydın.

Karanlık gecelerimde
Gönlüme sızan Işığım olaydın
Ayazda üşüyen ruhuma
Düşen bir kıvılcım olaydın.

Yönümü kaybettiğimde
Şimal yıldızım olaydın;
Gönlüm daraldığında
Bakınca ferahladığım
Berrak Asumanım olaydın
Göğünde bulut değil,
Yıldızlardan kandilim olaydın.

Yüzüme hüznün karanlığı çöktüğünde
Asumanımda Hilalim olaydın;
Solgun gecemde doğup,
Gözlerime nur,
Gönlüme huzur sebebi olaydın.

Ve ben...
Hiç bilmeseydim sen kimdin, neydin!