BEKLEYİŞ

Belki biz, beklemesini bilemedik,
Zamanın sırrını sabırla çözemedik.
Beklerken neyi, kimi beklediğimizi unuttuk;
Yoldan sel geçti, izini kaybettik.

Ya da bekleyen bedendi —
Ruhumuz çoktan Hakk’a yürümüştü.
Ya da biz, sadece bir bedeni bekledik,
Gelmeyecek bir gölgeyi, sönmüş bir sesi…

Belki beklenen bizdik,
O orada bekledi, biz burada.
Ama zamanın ve mekânın ötesinde,
Bir nurda birleşmişiz aslında.

Kandiller söner, fitiller tükenir,
Ama nurun ışığı karanlıkları delip geçer.
Rüzgâr isimlerimizi taşır,
Ama seslerimiz artık yankılanmaz —
Çünkü tek bir sükûtta birleşmişiz.

Artık mesafe değilmiş
Bir yanma ve erime hâliymiş
Biz yol sanmışız,
Meğer yol bizdeymiş,
Ve her bekleyiş,
Vuslata açılan bir kapıymış.

Belki de vuslat,
Birbirini arayanların değil,
Aynı nurda eriyenlerin kalbine yazılan fermanmış.