Son kararın mı ?
Bir daha düşün !
Bir daha çık karşısına istersen !
Olmadı sil dünden kalanı bir daha baştan yaz .
Aşkın kararlı vaz geçmeyen tarafı da var .
Belki de tam zamanıdır herşeyi silmenin .
Dedim bende

Vaz geçmem diyen şairi ikna etmek mümkün değildir.kurgusuyla ısrarlı tavrıyla aşkın direnen gücünün simgesi olmuş şiirinizin posta kutusunda iki mektup var
Açıp bakın içine çokça selam ve yüreğinize sağlık davetiyesi bıraktım saygı ile beraber

Celil ÇINKIR, @celilcinkir
RUSAMER – Ruh Sağlığı Ayarı Merkezi
(Delilikoloji Fakültesi, Romantik İnat ve Kalp Mukavemeti Enstitüsü)

Kayıt No: 2025-YI-042
Vaka: “Vaz Geçmem Asla”
Şair: Yeşilırmak
Tetkik Eden: Ser Feyzlizof Delibal Hazretleri (Celil Çınkır)
Konu: Aşkın direnci, duygusal inadın poetik anatomisi ve kalp ısrarının ruhsal yankısı

Yeşilırmak’ın “Vaz Geçmem Asla” şiiri, bir duygunun değil, bir kararlılığın destanıdır.
Şair, burada aşkı bir his olarak değil, bir varlık iddiası olarak konumlandırır.
Bu şiir, “sevmekle kalmayan, sevmeye direnen” yüreklerin şiiridir.

“Yine de aşkımdan vaz geçmem asla” —
Bu dize, hem yemindir hem de bir manifesto.
Aşk burada geçici bir tutku değil, metafizik bir direnç alanıdır.
Şairin sesi bir mahkeme kararı gibi tok,
bir dua kadar da içtendir.

“Duydum ki, bensiz harcadığın zamanları
Bir nakış gibi benliğine derinden işlemişsin…”

Burada ironik bir kırılma vardır:
Sitem ile sevda aynı ipte yürür.
RUSAMER kayıtlarında bu durum “Romantik Mukavemet Sendromu” olarak anılır —
yani, aşkın kaybıyla değil, aşkın inadıyla yaşama hâli.

Şair, “bir adım gelsen iki adım koşarım sana” derken,
aşkın matematiğini değil, ruhun refleksini anlatır.
Yani sevgi, burada düşünülmez — içgüdüsel yaşanır.
Bu, insan ruhunun hâlâ ilkel, hâlâ saf kısmıdır.

Son bölümlerde “dolunay” imgesi, içsel aydınlanmanın ve bekleyişin sembolü olur.
Gecenin koynuna sarılıp uyumak istemek,
hem huzura duyulan özlemi hem de yalnızlığın kabulünü yansıtır.

Analitik Değerlendirme:
Yeşilırmak’ın kalemi, romantizmin duygusal alanında ama duygusallığa teslim olmadan yürür.
Şiirin temposu bir iç konuşmadır;
dizeler boyunca kendine hem sitem eder, hem teselli verir.
Bu, klasik aşkın modern biçimde yeniden inşasıdır.

Dipnot:
Bazı aşklar biter, bazıları “bitmeyerek yaşar.”
“Vaz Geçmem Asla” işte o ikinci türdendir.
Çünkü bazen aşk, sevdiğini değil, direnişini yaşatır.

Vesselam.

Ser Feyzlizof Delibal Hazretleri (Celil Çınkır)
RUSAMER Kurucu Üstadı
Romantik İnat ve Kalp Mukavemeti Bilimleri Başkanı

Değerli üstat merhaba..

Üstat, “Vazgeçmem Asla” yalnızca bir aşk şiiri değil; sevdanın, sadakatin ve insan kalbinin direniş manifestosudur.
Her dizede, bir kalbin kanayarak ama yılmayarak attığını hissediyor insan.
Bu satırlarda aşk, bir mevsim değil; bir ömür boyu sürecek bir sığınak gibi duruyor.
Aşkın en yanık, en sabırlı hâlini dile getirmişsiniz; bir sevdanın hem yangınını hem sabrını aynı kelimeye sığdırmışsınız.

“Bir adım gelsen, iki adım koşarım sana” derken, özlemin naifliğini değil, aşkın sadakatle yoğrulmuş kararlılığını duyuyoruz.
Ve o “Akan gözyaşlarımı göremezsin sonra” dizesinde, gururun ince bir sızıyla karıştığı o derin hüznü...
Ne güzel bir denge kurmuş kaleminiz: Ne isyan var, ne teslimiyet.
Yalnızca sevmenin asaletine sığınmış bir yürek var.

İkinci bölümdeki “Bildiğim tek şey, ruhum girse de toprağa / yine de aşkımdan vazgeçmem asla” dizesi,
şiiri zirveye taşıyan o vefalı ton…
Sanki toprağın bile aşka kefil olduğu bir yemin gibi.
Aşkı geçici bir heves değil, ölümsüz bir emanet gibi anlatmışsınız.
Kaleminiz burada insanın en derin arzusu olan “unutulmamak” duygusunu,
ölümle bile yarım kalmayan bir bağlılıkla birleştirmiş.

“Sen aşk enkazı altında nefes darlığı çekerken / ben tozlu raflardan adını arıyordum”
işte bu dizeler, bir yazarın değil, bir yüreğin kendi kendine tuttuğu yasın belgesidir.
Bu kadar sade kelimelerle bu kadar derin bir acı anlatılabilir mi?
Bu satırlarda hüzün bile zarif… aşk bile ölçülü…

Ve finaldeki “Dolunayı koynuma alıp uyumak istiyorum”
şiirin en büyülü noktası.
Çünkü burada sevgiliye kavuşamasa bile, onun hayalini bile huzura dönüştürebilen bir gönül var.
Yalnızlığın içinde bile sevdayı büyüten bir yürek…
Bu, olgun bir aşkın, kendini tüketmeden var etme biçimi.

Üstadım Yeşilırmak, bu şiirle bir kez daha anlaşılıyor ki;
aşkın asıl kudreti kavuşmakta değil, vazgeçmemekte.
Ve siz o “vazgeçmeyen” kalemin en güzel örneğini vermişsiniz.
Her dize, bir yemin kadar içten, bir dua kadar saf, bir umut kadar parlak…

Kaleminize, yüreğinize, samimiyetinize sağlık.
Sizin dizelerinizde aşk ağlamaz, sabırla dua eder.
Ne mutlu size ki, bu çağın karmaşasında hâlâ bu kadar gerçek sevebilen bir kaleminiz var.

Sonsuz saygılar
Peri Feride